[ZDJĘCIA] Tajemnice i obyczaje roślin. Wyjątkowe spotkanie w Bibliotece

Studiuje wzrost, anatomię i ruchy roślin. Bada ich aerodynamikę oraz biomechanikę. W swojej twórczości Zajączkowska stara się zasypywać podziały między nauką i humanistyką, a także wypracowywać nowe języki opisu relacji człowieka z przyrodą. O tym jest jej ostatnia książka. Na swoim koncie ma również tomiki wierszy: Atomy i Minimum. Wyróżniona została także podczas XI edycji Złotego Środka Poezji w 2015 w Kutnie.

Nie są jej obce również inne formy artystyczne. Z grupą artystów stworzyła projekt Cambium Killers, który był wyrazem sprzeciwu wobec punktowego systemu oceny w nauce. W 2016 roku stworzyła film Metamorphosis of Plants powstały z inspiracji dziełem J.W. Goethego pod tym samym tytułem. Jest to ekspresja na podstawie naukowych nagrań ruchów roślin powiązana z tańcem solisty Baletu Narodowego, Patryka Walczaka. Film wygrał Scinema Festival of Science Film w kategorii Najlepszy Film Eksperymentalny/Animacja.

W 2017 roku Zajączkowska została finalistką FameLab, konkursu popularyzatorskiego dla naukowców, organizowanego przez Centrum Nauki Kopernik i British Council.

Ciekawą rozmowę umiejętnie poprowadziła znana krytyczka literacka, dziennikarka tygodnika POLITYKA Justyna Sobolewska znana min. z pozycji :„Książka o czytaniu, czyli resztę dopisz sam”.

Zajączkowska mówiła na wstępie o własnym spojrzeniu na problem edukacji przyrodniczej, mającej odbicie również w myśleniu o ekologii. Głównym problemem w nauczaniu botaniki jest teoretyzowanie w oderwaniu od obserwacji i zamykanie całego bogactwa botanicznego świata w cyklach rozwojowych lub ciekawostkach mających na celu skupienie uwagi na chwilę.

Tymczasem przyroda to proces ciągły, pierwotny. Nie ma ani grama tlenu, którym oddychamy, a który nie byłby wcześniej w liściu. Dlatego dramat rozpadającej się biosfery jest podwójny. Przyroda ginie niezauważana, a jest ona wpisana w historie człowieka nierozerwalnie. Rośliny nie są tylko tłem, pożywieniem. Posiadają własny język komunikacji, współpracują ze sobą.

Jako przykład pisarka podała mszaki, które pozbawione skóry żyją w ciasnych gromadach przekazując sobie wzajemnie zasoby wody. Autorka kocha rośliny zasłonięte od świata, często badyle, chwasty, które eksponują jednak swoje intymne priorytety, tajemnice w ukrytym języku anatomii liści i łodyg.

Kocha drzewa, które z przyrostów drewna albo w geometriach komórek – kapsułek ukrytych w liściu – tworzą historię o swoim życiu, a każde z nich jest inne. Jej wysiłki, twórczość, osiągnięcia naukowe są po to by ludzie zaczęli myśleć o przyrodzie jak o bogatym świecie niezależnych istot, które odznaczają się niezwykłą wrażliwością, zdolnością do przekształcania własnych ciał i które istniały na długo przed tym, zanim pojawił się na ziemi jakikolwiek ssak. Jest przeciwniczką upolityczniania wzniecanego sporu między ekologami, a leśnikami troszczącymi się o zasoby leśne. Twierdzi, że nie wierzy w ekologię, która gardzi człowiekiem i szydzi z niego stawiając go niżej w hierarchii z przyrodą.

W pierwszej części spotkania autorka czytała również fragmenty swoich wierszy z przygotowywanego do wydania nowego tomiku poezji. Drugą część zdominowały liczne pytania z zakresu nauki, ochrony przyrody, min. o to jak długo umiera drzewo i dlaczego obecne prawo sprzyja masowej wycince drzew. Okazało się, że nie brakuje osób wrażliwych widzących problem w eliminowaniu zieleni w miastach.
Po spotkaniu uczestnicy mogli uzyskać pamiątkowe dedykacje na zakupionych egzemplarzach „Patyków, badyli”