"HAMLET" Walny Teatr z Warszawy

Scenografię spektaklu stanowi metalowa rama na kółkach, na której zawieszone zostały akwaria wypełnione wodą, po jednym dla każdej postaci: Poloniusza, Ofelii, Rozenkranca Klaudiusza i Gertrudy. Jedynie Hamlet i Duch jego ojca nie zostali zanurzeni w wodzie, ich postacie pochodzą z innego świata, nie topią się w zbrodniach elsynorskiego dworu.

Lalkowa forma przedstawienia nie pozwoliła artystom Walnego-Teatru na odbiegającą od stereotypu interpretację osoby królewicza. Tytułowy bohater tragedii Shakespeare’a to niezdolny do działania, melancholijny młodzieniec. W przedstawieniu polsko-duńskiego duetu Hamlet to marionetka animowana przez reżysera. Adam Walny gra jednocześnie rolę Ducha i jest jedynym aktorem na scenie. Działania syna zamordowanego króla są determinowane przez zjawę. Hamlet pozbawiony jest własnej inicjatywy.

Współtwórcą niezwykłej atmosfery spektaklu jest autor muzyki do przedstawienia – Lars Kynde. Kompozytor oparł ścieżkę dźwiękową na instrumentach smyczkowych i dzwonkach. Muzyka polsko-duńskiego „Hamleta” jest delikatna, co pozytywnie wyróżnia ją na tle innych ścieżek w spektaklach tegorocznego Festiwalu Szekspirowskiego, które udało mi się do tej pory usłyszeć. Tamte niejednokrotnie były agresywne i świdrowały w uszach publiczności.

„Hamlet” Teatru-Walnego to nowatorskie ujęcie szekspirowskiego dzieła, mimo że nie proponuje kluczy do innego niż zazwyczaj odczytania znanych powszechnie wątków i postaci. Siła spektaklu tkwi w jego plastyce. Teatr lalkowy rzadko wystawia arcydramat słynnego Stratfordczyka, a szkoda. Spektakl Adama Walnego i Larsa Kynde udowadnia, że teatr formy ma tak samo sugestywne środki do zmagania się z tą historią jak teatr dramatyczny.

Ksenia Lebiedzińska