– I choćby cały kościoł się walił, Bogu się mówi: tak – grzmi Jan Nowicki, recytując poezje. – Jeżeli szukasz źródła, musisz iść do góry – słyszy publiczność. Widowisko było pełne ekspresji i dynamiki. Muzyka niosła z jednej strony radość i pozytywną energię, z drugiej zaś stawała się groźna, niepokojąca, niekiedy nostalgiczna. W murach kościoła rozbrzmiewały nietypowe muzyczne aranżacje Anioła Pańskiego czy też inwokacje Matki Boskiej.
Jan Nowicki nawiązał dobry kontakt z publicznością, spacerując w zadumie między widzami. Kiedy półtoragodzinne widowisko dobiegło końca, kutnianie mogli uściskać dłonie aktora oraz nabyć płyty z muzyką.
Jan Nowicki nawiązał dobry kontakt z publicznością, spacerując w zadumie między widzami. Kiedy półtoragodzinne widowisko dobiegło końca, kutnianie mogli uściskać dłonie aktora oraz nabyć płyty z muzyką.