Rocznica narodzin bohatera spod Monte Casino

W trakcie walk w ramach I WŚ jako porucznik dowodził szwadronem dragonów w armii rosyjskiej. Został trzykrotnie ranny, za co przyznano mu najwyższe rosyjskie odznaczenia. W 1919 r. w trakcie powstania wielkopolskiego, był szefem sztabu armii wielkopolskiej. Później, gdy nadeszła wojna polsko-bolszewicka, dowodził 15. Pułkiem Ułanów Poznańskich. Za męstwo i poświęcenie, z rąk Józefa Piłsudskiego, otrzymał krzyż kawalerski Virtuti Militari.

W czasie II WŚ walczył w kampanii wrześniowej. W trakcie walk z żołnierzami Armii Czerwonej został dwukrotnie ranny, później wzięty do sowieckiej niewoli. W 1940 r. przewieziono go do więzienia na Łubiance, gdzie nakłaniano go do wstąpienia w szeregi wojsk Stalina. Anders kategorycznie odmawiał. Został uwolniony po podpisaniu porozumień Sikorski-Majski i od razu przystąpił do tworzenia Polskich Sił Zbrojnych na terenach ZSRR.

- Jesteśmy reprezentacją narodu polskiego, jesteśmy Małą Polską, która idzie drogą honoru, drogą naszej tradycji, drogą szczęścia dla naszej Polski – mówił generał Anders.

Armia Andersa, licząca ok 115 tys. żołnierzy, przeniosła się na teren Iranu, później Palestyny i Iraku, gdzie przeszła przeszkolenie. Właśnie wtedy został utworzony legendarny 2. Korpus Polski. Na początku 1944 r. żołnierzy Andersa przerzucono do Włoch, gdzie wspólnie z Brytyjczykami mieli walczyć z Niemcami. Właśnie tam Anders odniósł swój największy sukces, zdobywając klasztor na Monte Cassino.

Anders nie mógł się pogodzić z postanowieniami jałtańskimi i włączeniu Polski w radziecką strefę wpływów. Starał się interweniować u W. Churchilla, ale bezskutecznie. Po zakończeniu wojny Anders pozostał na emigracji. Komunistyczne władze odebrały mu polskie obywatelstwo i generalskie szlify. On sam starał się zapewnić dobre warunki życia na obczyźnie swoim rodakom. Przyczynił się do powstawania szkół czy warsztatów.
Na emigracji czynnie uczestniczył w życiu politycznym. Był przewodniczącym Skarbu Narodowego, a także członkiem Rady Trzech.

Generał Władysław Anders zmarł 12 maja 1970 r. Został pochowany, zgodnie ze swoim życzeniem, obok swoich żołnierzy na cmentarzu wojskowym pod Monte Cassino.