Andrzej Ziemianin urodził się w 1948 roku w Muszynie, miasteczku uzdrowiskowym nad Popradem. Po ukończeniu Studium Nauczycielskiego pracował jako nauczyciel w okolicach Żywca. Wkrótce wrócił do Krakowa jako student filolofii polskiej na UJ. W 1977 roku podjął pracę dziennikarską w piśmie „Kolejarz”, później przeniósł się do „Echa Krakowa”. Wcześniej był między innymi flisakiem na rzece Poprad, inwentaryzatorem, latał też na szybowcach. W wędrówkach poetyckich z „Wolną Grupą Bukowiną”, której liderem był legendarny, nieżyjący już Wojciech Bellon, poeta odwiedził w 1975 roku Gorzeń Górny – miejscowość rodzinną Emila Zegładowicza. Tam poznał jego wnuczkę – Marię, w której się zakochał. Ich ślub odbył się rok później.
Twórca debiutował w 1968 roku na łamach „Życia Literackiego”. Pierwszy tomik „Wypogadza się nad naszym domem” ukazał się w „Wydawnictwie Literackim” w 1975 roku, zostając uznany za jeden z najciekawszych debiutów. W dwa lata później, również w „Wydawnictwie”, ukazał się drugi tom wierszy Ziemianina - „Pod jednym dachem”. W 1981 roku, za tom wierszy „Nasz słony rachunek” otrzymał nagrodę im. S. Piętaka. Bronisław Maj w „Tygodniku Powszechnym” tak między innymi pisał o tym tomie: „Podobne połączenie dowcipu i czystego liryzmu, stopienie ich w całość jednorodną – niewielu się to udało. Ziemianinowi – tak! Te wiersze są o wiele mądrzejsze i głębsze niż to w swej przekornej – szwejkowskiej – skromności udają. Spoza pozornie prościutkiego komunikatu przeziera często drugie dno, powszechny sens powszechnego zdarzenia”. Tom „W kącie przedziału” wyszedł w 1982 roku, natomiast 3 lata później ukazały się dwa zbiory: „Makatka z płonącego domu”(zbiór dostał Nagrodę Funduszu Literatury) oraz „Wiersze dla Marii”. Ostatni tomik miał również drugie, poszerzone wydanie i rozszedł się w kilkunastu tysiącach egzemplarzy. W dwa lata później twórca wydał „Zdrowaś Matko – Łaskiś Pełna”, czyli wiersze poświęcone zmarłej matce poety. W 1989 roku pojawił się ponadto wybór wierszy „Dwoje na balkonie”, który został nagrodzony Nagrodą im. Anny Świrszczyńskiej. Kolejny wybór tego poety - „Boski Wieczorny Młyn” ukazał się rok później, rozchodząc się w sporym nakładzie. W 1995 roku poeta wydał książkę poetycką „Dom Okoliczności Łagodzących”, rok później - „Ulicę Ogrodową” i „Nosi Mnie”.
Adam Ziemianin jest laureatem wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich, takich jak Łódzkie Wiosny Poetyckie, czy Konkurs im. Jana Śpiewaka. Dużą popularność przyniosły Ziemianinowi wiersze śpiewane m.in. Przez Elżbietę Adamiak, Jacka Wójcickiego czy zespoły Wolna Grupa Bukowina czy Stare, Dobre Małżeństwo. Płyty tej lubianej grupy, np. „Makatki”, „Czarny blues o czwartej nad ranem”, czy solowa płyta Krzysztofa Myszkowskiego – składają się w większości z wierszy właśnie tego twórcy.
Adam Ziemianin jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, gdzie pełni funkcję wiceprezesa krakowskiego SPP, należy również do PEN CLUBU. 21 czerwca 1999 roku, w Krakowskich Sukiennicach, poeta otrzymał Złoty Laur za Mistrzostwo w Sztuce, przyznany przez Krakowską Filię Fundacji Kultury Polskiej.