Kilka słów wprowadzenia do historii pierwszych lat kobiecej piłki
Od samego początku istnienia tej dyscypliny sportowej, panowie mieli dużo do powiedzenia. Pierwsze kluby i federacje regionalne i narodowe były klasycznie męskie. W krajach celtyckiej Brytanii jako formę ludowej rozrywki kultywowano rozgrywkę dwóch drużyn, które kopały pierwociny dzisiejszej piłki – szmaciną, ściśle związaną kulę lub napompowane zwierzęce wnętrzności (pęcherz lub opróżniony z treści pokarmowej żołądek). Źródła pisane donoszą, iż w trakcie szkockich wesel istniał zwyczaj wystawiania dwóch kobiecych drużyn, mężatek i panien przeciwko sobie. Cieszyły się sporym zainteresowaniem gawiedzi, ponieważ niejednokrotnie z tych ostatnich panowie wybierali swoje przyszłe małżonki. Ta nieco jarmarczna rozrywka warstw najniższych, szczęśliwie przyjęła się także w społecznościach anglosaskich, które od około V w. n.e. zaczęły na głównej brytyjskiej wyspie zakładać kilka niezależnych królestw. Dzięki temu piłka przetrwała do dziś.Na większy formalizm kobiecej piłki musieliśmy nieco poczekać, gdy pod koniec XIX wieku w kraju uznawanym za swoistą ojczyznę futbolu, czyli w Anglii, panie zaakcentowały swoje gorące zainteresowanie tą dyscypliną sportową. Była to też pewnego rodzaju manifestacja walki o równe prawa dla kobiet, także na niwie sportowej. W tym bowiem okresie ruch sufrażystek świecił swoje największe tryumfy w krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych. Tak więc, British Ladies Football Club został założony w 1894 roku, by już w następne lato stoczyć pierwsze oficjalne zmagania, z innym kobiecym klubem, 3rd Grenadier Guards. Mimo, że panie nie marzyły wtedy nawet o stworzeniu tak prężnej, transnarodowej organizacji jak FIFA kobiet, to warto odnotować, że ów pierwszy mecz obejrzało około 10 tyś. widzów.
Kolejnym ważnym etapem na drodze rozwoju kobiecej piłki był okres I wojny światowej. Jak wiemy, Wielka Wojna była ogromnie traumatyzującym okresem dla całego Starego Kontynentu, wyniszczając ogromną cześć młodego pokolenia, dekonstruując gospodarki narodowe na długie lata. Jednakże ów kilkuletni period światowych zmagań był również katalizatorem pozytywnych zmian społecznych. Okazało się, że panie oddając swój cenny czas i energię na poczet przygotowania infrastruktury machiny wojennej, znów zwłaszcza w Zjednoczonym Królestwie, zyskały większy szacunek społeczny i zaczęły być zauważane, także na polu politycznym. To wtedy tryumfy święciła kobieca drużyna z Preston – Dick, Kerr Ladies F.C, która przetrwała aż 48 lat. Pierwszy mecz rozegrała w 1917 roku, w Liverpool, przeciwko Francuzkom z St. Helen’s Ladies, gromadząc wbrew opiniom konserwatywnych męskich działaczy z krajowego stowarzyszenia (o braku zainteresowania społecznego), aż 53 tyś. widzów. Niestety już kilka lat po jej sformowaniu, męski brytyjski Football Association zakazał paniom rozgrywania meczów na swoich boiskach, rzekomo, by zapobiec przemęczeniu pań i zmniejszeniu wśród nich płodności przez nadmierny wysiłek fizyczny. Jak widać, długa droga czekała jeszcze panie, zanim mogły z dumą brać udział w zmaganiach FIFA kobiet. Więcej na ten temat jak też aktualny ranking znajdziemy na stronie: https://rankingi-sportowe.pl/ranking-fifa-kobiet/
Dlaczego FIFA kobiet jest tak ważna w świecie kobiecego sportu?
Brytyjczycy ów niezbyt chwalebny zakaz wycofali oficjalnie dopiero w 1971, natomiast na pierwsze mistrzostwa świata pań trzeba było poczekać kolejne 20 lat. Przyspieszenie dla działań finalizujących powstanie FIFA kobiet, miało miejsce w roku 1986, kiedy panie – przy okazji kongresu FIFA w stolicy Meksyku – rozpoczęły, zauważoną na świecie, dyskusję nad tą kwestią. Efektem był pierwszy mundial kobiecej piłki z roku 1991. Wtedy też datujemy pierwszy ranking FIFA kobiet. Pierwsze, historyczne mistrzostwa – w których zmagało się 12 drużyn – wygrała reprezentacja USA, która nota bene jest obecnym tryumfatorem ostatniego kobiecego mundialu z roku 2019.Warto wspomnieć, iż w klasyfikacji medalowej, oprócz pań ze Stanów Zjednoczonych, dominuje jeszcze klika ważnych drużyn narodowych: Niemki, Norweżki, Japonki, Szwedki, Holenderki i Brazylijki. Co ciekawe, zawodniczkom z kraju, który moglibyśmy określić jako miejsce narodzin kobiecej piłki, nie wiedzie się szczególnie dobrze, jeśli chodzi o liczbę miejsc na mundialowym podium. Reprezentacja Anglii tylko raz, w roku 2015, zdobyła trzecie miejsce. Jednakże obecny ranking FIFA kobiet plasuje ją dość wysoko, bo na miejscu szóstym.
Na czele listy rankingowej znajdują się oczywiście – czterokrotne mistrzynie świata – Amerykanki. I tak prawdopodobnie pozostanie do kolejnych mistrzostw, które wspólnie Australia i Nowa Zelandia będą gościć w 2023 roku. Wspomnijmy jeszcze, iż FIFA wybrała pod koniec zeszłego roku najlepszą piłkarkę, bramkarkę oraz trenera roku. Za najlepszą zawodniczkę FIFA kobiet uznała angielkę Lucy Bronze, na co dzień grającą we francuskim Olympique Lyonnais. Z tego samego klubu wywodzi się obecna topowa bramkarka - Sarah Bouhaddi. Najlepszą selekcjonerką roku wybrano Holenderkę, Sarinę Wiegman, która ze swoją drużyną narodową zdobyła złoto na mistrzostwach Europy w 2017, by dwa lata później poprowadzić Holenderki do wicemistrzostwa świata.
