Miała 16 lat gdy napisała cykl zatytułowany „Ofelie”. Na studiach polonistycznych UW od razu dostała propozycję tworzenia szkiców i recenzji poetyckich. Krytyka literacka i historia literatury stały się jej zawodem. Mowa o Annie Nasiłowskiej, polskiej badaczce, krytyku, poetce, dr hab. Instytutu Badań Literackich PAN.
Autorka „Persony lirycznej” (2000), „Księgi Początku” (2002), „Czteroletniej filozofki” (2004) i „ Wielkiej ciekawości” (2006) często usiłowała zacierać granice między krytyką i literaturoznawstwem a literackim esejem i felietonem. Jak sama przyznaje jej wrażliwość poetycka jest trochę wypaczona, bo nieustannie pracuje nad jej poszerzaniem. – Nie wolno mi pozostawać tylko przy tym, co rzeczywiście lubię instynktownie od pierwszej chwili, bez zastrzeżeń, ponieważ literatura może i powinna być ścisła, żeby opowiadać coś co jest istotne – podkreśla. Najważniejsze jest znaleźć fakt, zdarzenie lub moment w naszej wyobraźni, pewien fragment rzeczywistości ... na który właśnie ona – wyobraźnia się składa ...
