Zwyczaj budowania Grobów Pańskich pochodzi z Palestyny. W centrum umieszcza się figurę zmarłego Jezusa oraz monstrancję z Najświętszym Sakramentem okrytą przezroczystym welonem, na pamiątkę całunu, w który owinięto Jezusa w grobie. We wczesnym średniowieczu Najświętszy Sakrament był zanoszony po liturgii eucharystycznej na przechowanie do zakrystii lub bocznej kaplicy. Z tego zwyczaju wywodzi się procesja do kaplicy adoracji w Wielki Czwartek. W XVIII wieku budowanie grobów zanikło prawie w całej Europie. Zachowało się tylko w Austrii, na Węgrzech, w południowych Niemczech i właśnie w Polsce.
Od czasów Karola Wielkiego niemal w całej Europie trwał paraliturgiczny obrzęd składania pod kamienną płytą grobową samego krzyża lub Chrystusa w postaci eucharystycznej. W niektórych kościołach składano w ten sposób krzyż, a w jego centrum puszkę z Najświętszym Sakramentem. Hostię w monstrancji nad wyobrażeniem Grobu Chrystusa po raz pierwszy wystawiono w kościele jezuitów w Monachium. Dopiero w epoce baroku wprowadzono dodatkowo figurę zmartwychwstałego Jezusa przykrytego całunem. Na zakończenie liturgii Wielkiego Piątku do przygotowanego wcześniej Grobu Bożego zanoszono w procesji krzyż (w XV wieku), później krzyż i monstrancję z Najświętszym Sakramentem (w XVI wieku).
W różnych okresach historycznych starano się wprowadzać do symbolicznych grobów aktualne motywy, związane z sytuacją w kraju. W czasach rozbiorów, okupacji niemieckiej oraz stanu wojennego ustrojony grób odzwierciedlać miał najbardziej aktualne przeżycia narodu polskiego.
Na zdjęciach zobaczyć można:
- 2-7 Parafia św. Stanisława BM w Kutnie
- 8-12 Parafia Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Kutnie-Dybowie
- 13-17 Parafia Błogosławionych Męczenników Kutnowskich w Kutnie
- 18-20 Parafia św. Jadwigi Królowej
- 21-24 Parafia św. Wawrzyńca
- 25-29 Parafia św. Jana Chrzciciela