Geneza porcelany opolskiej
Za moment narodzin porcelany opolskiej można uznać rok 1963, w którym to osoby związane z lokalną Cepelią zaproponowały przeniesienie wzoru opolskiego na wytrzymałe tworzywo. Wzór ten tradycyjnie wykonywany był na wielkanocnych pisankach, zwanych w tym regionie kroszonkami. Realizujący to przedsięwzięcie prezes lokalnej Cepelii Jan Matysek oraz etnograf Czesław Kurek postanowili nawiązać współpracę z laureatką konkursów kroszonkarskich, Stefanią Okos. Praca całego zespołu zaowocowała rozwojem nowych technik produkcji i zdobienia wyrobów, którymi zachwycili się miłośnicy ludowego rękodzieła nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Choć największa popularność opolskiej porcelany przypadła na czasy PRL, zdecydowanie nie jest ona wyłącznie reliktem przeszłości.
Estetyka opolskiej porcelany – skąd się wywodzi?
Porcelana opolska ceniona jest za wysoką jakość wykonania i ponadprzeciętną wytrzymałość. Wykonane z niej naczynia być może nie zyskałyby aż takiej popularności, gdyby nie ich wyjątkowy wygląd. Główną inspiracją dla ich estetyki był tak zwany wzór opolski, wywodzący się z tradycji kroszonek. W swojej formie odwołuje się on do polskiej przyrody – w jego ramach często wykorzystuje się motywy roślinne, nawiązujące do polnych kwiatów, takich jak chabry czy stokrotki. Początkowo wzór ten charakteryzował się jednolitą, monochromatyczną kolorystyką, jednak z czasem ludowi artyści Opolszczyzny zaczęli wprowadzać do niego wiele różnych barw naraz. Jednym z najczęściej wykorzystywanych w nim kolorów jest niebieski. Choć to właśnie on początkowo dominował w palecie barw wzoru opolskiego, z czasem zaczął być zastępowany przez kompozycje zielonego, pomarańczowego i czerwonego.
Jak zmieniały się techniki wytwarzania opolskiej porcelany?
Nim opolska porcelana na dobre podbiła serca Polaków, poddawana była wielu zmianom w obrębie techniki wytwarzania, które nierzadko zupełnie przekształcały jej właściwości. Pierwsze naczynia tego typu wykonywane były z porcelitu, na który nanoszono kolor, po czym ozdabiano techniką rytowniczą. Następnym zadaniem zdobiącego było uzupełnienie powstałych wzorów farbą. Porcelit, będący tańszą i mniej szlachetną alternatywą dla porcelany, nie spełniał jednak swojej roli zbyt dobrze. Na jego powierzchni łatwo pojawiały się uszkodzenia. Właściwość ta dawała o sobie znać szczególnie w procesie transportu naczyń. Stanowiła ona także jeden z bodźców do zastąpienia porcelitu prawdziwą, wysokiej jakości porcelaną. Wykonane z niej naczynia z początku również próbowano zdobić za pomocą rycia wzorów, jednak szybko zrezygnowano ze stosowania tej metody na rzecz zwykłego malowania powierzchni porcelany farbą. Więcej o porcelanie opolskiej można przeczytać na https://ceramikatulowice.pl/smartblog/15_Porcelana-opolska.html
Komentarze (0)
Wysyłając komentarz akceptujesz regulamin serwisu. Zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy o ochronie danych osobowych, podanie danych jest dobrowolne, Użytkownikowi przysługuje prawo dostępu do treści swoich danych i ich poprawiania. Jak to zrobić dowiesz się w zakładce polityka prywatności.