11 czerwca wystawa Mieczysława Wejmana w KDK

W grafikach Wejmana ukazani rowerzyści zamiast jechać, często leżą na ziemi; we krwi, wśród samochodów, innych rowerzystów, tłumu ludzi, lub innych maszyn. Ich kontury zdają się tworzyć swoistą siatkę-pajęczynę, w którą zaplątany jest bohater. To osobisty komunikat artysty, przekaz doświadczeń i przemyśleń, inspirowany długimi zapewne przemyśleniami na temat losu człowieka i jego egzystencji. Jest to, jak określił kiedyś sam artysta, opowieść „o losach jednostki poddanej maszynerii współczesnego świata nasyconego obezwładniającą jednostkę mnogością ludzi i przedmiotów”. Kolejnymi epizodami drogi, która odbywa rowerzysta, są „upadki”, „zawały”, „zdrady”, „lęki”, „zabawy”, itp., po finałowy „całun”, którym przykrywany jest główny bohater.

Jak pisze prof. Tomasz Gryglewicz w katalogu wystawy, „tematem cyklu staje się kluczowe zagadnienie cywilizacji wieku XX, jakim jest nieuchronny konflikt twórczej i niezależnej jednostki, uosabianej postacią rowerzysty, z zagrażającym jej współczesnym represyjnym społeczeństwem masowym, pochłoniętym konsumpcją, rozrywką i seksem”.

Mieczysław Wejman urodził się w 1912 roku w Brdowie na Kujawach. Był absolwentem warszawskiej ASP - dyplom w pracowni Mieczysława Kotarbińskiego(1939) oraz krakowskiej ASP - dyplom z malarstwa (1946) u Felicjana Szczęsnego Kowarskiego. Profesor, rektor ASP w Krakowie, współtwórca Międzynarodowego Triennale (ówcześnie Biennale) Grafiki.

Był członkiem krakowskiej grupy Dziewięciu Grafików (1947 - 1960). Uważany jest za inicjatora nurtu grafiki metaforycznej, wyróżniającego "krakowską szkołę grafiki". Autor cyklów grafik m.in. "Rowerzysta", "Ping-Pong", "Tańczący", "Sędziowie", "Księżyc" i cyklów obrazów: "Schody", "Pomnik". Udział w licznych wystawach m.in.: w Warszawie, Krakowie, Sopocie, Wrocławiu, Sofii, Wenecji, Trieście, Mediolanie, Weronie, Sztokholmie, Pradze, Awinionie, Tel-Awiwie, Dortmundzie, Oslo, Vancouver, Barcelonie i Essen. Za swoją twórczość wielokrotnie nagradzany m.in. na IV Międzynarodowym Biennale Grafiki w Lublanie, Nagrodą Krytyki na wystawie Współczesna grafika polska w Essen, nagrodą na I Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie, nagrodą na Międzynarodowym Biennale Sport w sztuce zorganizowanym w Madrycie. Otrzymał również Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za działalność pedagogiczną w 1964, Nagrodę Państwową I Stopnia za wybitne osiągnięcia na polu grafiki w 1966, Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w 1969.

Przez wiele lat pełnił funkcję Rektora Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był również jednym z współzałożycieli Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie, najstarszej (obecnie triennale) międzynarodowej wystawy w Polsce.

Jako pedagog krakowskiej ASP Mieczysław Wejman miał szereg znakomitych uczniów, którzy zaznaczyli się swoją twórczością we współczesnej sztuce polskiej. Należą do nich m.in. Jacek Gaj, Tadeusz Jackowski, Marta Kremer, Janusz Karwacki, Włodzimierz Kotkowski, Andrzej Pietsch, Anna Sobol-Wejman czy też Stanisław Wejman. Przez niektórych uczniów określany jako jeden z "ostatnich profesorów-bogów" krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych.